Leah Rosier zorgt voor stukje Jamaica aan de Leidse gracht

Van fashion model tot reggae zangeres

Reportage: 2016

“Wiet als recreatiemiddel, als therapeutisch middel en als medicijn” roept Leah vrolijk door de microfoon. Leah Rosier is vóór legalisering van wiet en iedereen mag dat weten. Een voorbijganger steekt zijn duim op. “Zie je, die meneer is het er ook mee eens. All right, volgende tune: Herbalist!”

Nergens in Europa is het warmer vandaag. Het is windstil en met zevenentwintig graden zucht de mooie oude binnenstad van Leiden onder een warmtedeken die zou doen vermoeden dat het hoogzomer is. De terrasjes en terrasboten langs de Nieuwe Rijn zitten vol. Mensen slenteren loom langs de marktkraampjes die staan opgesteld langs de gracht. In de gracht varen sloepjes af en aan met wijn drinkende en chips etende dagjesmensen.

In de gelijknamige straat die langs de Nieuwe Rijn loopt is Velvet Music gehuisvest. Als je eens wilt ontsnappen aan de grote onpersoonlijke digitale muziek-fabrieken, ga dan eens fysiek langs Velvet: het is één van de weinige gemoedelijke nostalgische platenzaken die Nederland nog telt en houdt zich al vijfentwintig jaar staande. In tegenstelling tot een paar huishoudketens die tegenwoordig ook een rekje cd’s verkopen, weten ze bij Velvet gelukkig nog wél dat Jazz behalve een appelras ook een muziekstijl is.

Intieme verlichting, muren die van onder tot boven bedekt zijn met de meest mooie LP-hoezen, grote muziekposters: dit is de plek voor de muziekliefhebber die met weemoed terugdenkt aan vroegere tijden.

Wiet, suiker en reggae.

Het is zaterdagmiddag zeven mei, de dag van de instore (winkeloptreden) van Leah Rosier. Er komt een tengere vrouw Velvet Music ingelopen, haar haar in een knot boven op haar hoofd, een pony, en één dreadlock hangt over haar schouder. Om haar hals hangen allerlei kettinkjes, om haar vinger een ring in de kleuren van de Jamaicaanse vlag. Leah wordt begeleid door de Black Star Foundation: Dennis van Tetering (vaste DJ van de Black Star Foundation en tevens werkzaam voor platenmaatschappij Universal Music) en Michelle Boekhout van Solinge (bestuurslid). De Black Star Foundation is een non-profit organisatie die zich inzet voor de promotie van reggae muziek (ritmische muziek van Jamaica) in Nederland en ondersteunt nieuw talent.

Leah en Michelle hangen ontspannen rond in de winkel. Door de warmte is het relatief rustig en er is nog tijd genoeg. Onderwerpen als de relaxte levensstijl op Jamaica (Michelle: “Op Jamaica kwam ik erachter dat ontspannen ook een activiteit mag zijn”) en leeftijdsdruk voor jongvolwassenen (Leah: “Soms denk ik weleens: straks zijn mijn eitjes op”) passeren de revue. Mark Siera, mede-eigenaar van Velvet Music, geeft intussen het muziekblad Mania aan Leah. Leah’s kersverse cd Only irie vibes, waarbij ‘irie’ ‘goed’ betekent, wordt besproken in de rubriek ‘Stapelplaatje’. Oprecht verrast bekijkt ze het artikel. “Niiice!”. Mark vraagt of ze koffie wil. “Koffie verkeerd. Met suiker. Ik hou van suiker. Ik kan het hebben.” lacht ze.

Leah houdt van wiet, suiker en reggae. Op haar uiterlijk na, doet verder er niets aan herinneren dat Leah ooit een modellenleven leidde.

“Aan modellenwerk heb ik geen vrienden overgehouden”

Van fashion model tot reggae artieste. Het contrast lijkt niet alleen groot, dat ís het ook volgens Leah. Toch heeft het modellenwerk, dat zij deed van haar achttiende tot haar zevenentwintigste, haar ook gebracht tot waar ze nu is. “Ik leerde heel jong om zelfstandig te reizen en het gaf me veel zelfvertrouwen.”. Reizen was soms eenzaam, maar Leah genoot er ook van: “Ik heb heel veel geluk gehad dat ik door modellenwerk kon reizen en ook nu als muzikant. Het is echt een droom die uitkomt.”

De laatste jaren werd het modellenwerk steeds meer een loterij. “Elke keer werd ik gebeld voor een opdracht en ging het uiteindelijk niet door. Er kwamen steeds minder opdrachten. Door de crisis was er minder werk, en door programma’s als America's Next Top Model waren er opeens ook veel meiden die het modellenwerk gratis deden. Ik kon er niet meer van leven.” Het modellenwereldje vond Leah oppervlakkig: “Ik vind het heel frappant dat ik aan modellenwerk geen vrienden heb over gehouden terwijl ik dat tien jaar heb gedaan. Sinds ik reggae doe heb ik misschien wel vijftig nieuwe vrienden gemaakt. Is echt heel bijzonder. Je staat op dezelfde manier in het leven: je weet dondersgoed dat de wereld niet perfect is maar probeert toch iets positiefs uit te stralen. Om de mensen sterk te houden weet je.”

Leah loopt wat door de winkel. Ze stopt bij de ingang, waar een grote houten cd stellage staat. Op de onderste rij schittert nu haar nieuwste cd. Velvet Music heeft er zorg aan besteed; op de cd’s zitten stickers: “Vanmiddag om 17.00 instore!”. “Cool dat ze dat er ook opzetten!” zegt Leah enthousiast. “En naast Prince gewoon! Vet.”

“Leah is in de reggae anders dan de rest.” -Dennis van Tetering, Universal Music-

Dennis is druk in de weer met kabels en boxen. Als DJ voor de Black Star foundation zal hij straks voor de muziek zorgen. De laatste twee jaar doen ze veel dingen samen: “We werken hard en maken een hoop nieuwe dingen.” Dennis zag Leah voor het eerst tijdens een optreden. “Het was heel onwennig, maar ook wel heel schattig. Een tenger meisje op een heel groot podium stond daar liedjes te zingen. En dat had wel iets bijzonders ofzo. Leah is in de reggae anders dan de rest. Ik denk dat Leah ook de potentie heeft om een cross-over te maken naar een meer mainstream publiek.”

Aangezien de mussen van het dak vallen, stelt Mark van Velvet Music intussen aan Leah voor de instore te verruilen voor een outstore. Een optreden tegenover de winkel, aan de rand van de mooie gracht. De bloemenkraam die daar nu nog staat gaat toch zo weg.

Leah loopt even naar buiten. Ze buigt zich over een buggy heen met daarin een klein blond meisje, en kletst met de moeder van het meisje. Het blijkt Leah’s tweelingzus te zijn. “Twee-eiig. We lijken niet op elkaar; ik ben heel mager en zij is normaal.” Het feit dat haar zus naar haar optreden komt, doet Leah veel. Steun van familie voor deze carrièreswitch was namelijk niet altijd vanzelfsprekend. “Mijn familie wist niet helemaal wat ik deed en die dacht dat ik misschien alleen maar thuis zat te blowen. Juist daardoor ben ik meer online gaan zetten. Ik dacht: dan ziet mijn familie ten minste dat ik hard werk.” Nu staat Leah’s familie helemaal achter haar. “Echt fantastisch. Mijn vader was gister bij een optreden en helemaal ontroerd.”

“Hee je kan naar Jamaica. Ik dacht: no wayyy…”

De bakermat van de reggae is Jamaica, een eiland in het Caribisch gebied. Leah had de vurige wens om ooit naar Jamaica te kunnen: “ik weet zelfs nog dat ik de hele tijd aan het googelen was: ‘Win een reis naar Jamaica’”. Op een dag kwam die wens door bizar toeval uit. “Mijn modellenbureau stond op mijn voicemail: ‘Je hebt een shoot op Jamaica.’ Ik dacht: no wayyy…. echt fantastisch! Ik ben best wel spiritueel dus ik dacht: dit is echt meant to be.” Op Jamaica waande Leah zich in Utopia: “Toen ik daar kwam dacht ik wow… het klimaat, aardige mensen en je hoort overal reggaemuziek.”

The King of Reggae, wijlen Bob Marley, is één van Leah’s voorbeelden. “Bob Marley heeft mijn ogen geopend. Dat je je vraagtekens kan zetten bij het systeem waarin we leven. En dat je niet altijd moet geloven wat je krijgt voorgeschoteld van de media en overheid.”

Verder heeft popzangeres Gwen Stefani Leah geïnspireerd om zangeres te worden: “Ik was echt zo’n fan van haar als tiener. Nog steeds. De enige popartiest die ik echt tof vind.”

Geen dokter maar reggae; voor Leah is reggaemuziek ook een medicijn. “Ik ben heel gevoelig. Ik kan af en toe ook down zijn en een stresskip. Dus ik probeer mij te omringen met goede vibes en reggaemuziek. Het helpt me heel erg door donkere dagen heen.” Leah kijkt diepzinnig voor zich uit. “Ik probeer zoveel mogelijk aan mijn muziek te werken want dan voel ik me het allerbest. Ik heb het geluk dat ik een kleine studio in huis heb en elk moment kan opnemen.”

De bloemenkraam blijft plakken.

Het is inmiddels vijf uur geweest. Hoewel de bloemenkraam op dit tijdstip altijd allang klaar is met opruimen, lijken ze uitgerekend vandaag absoluut geen aanstalten hiertoe te maken. Er wordt besloten het optreden dan maar aan de winkelkant te laten plaats vinden in plaats van aan de overkant van de straat. “Biertje?” vraagt Mark aan Leah. “Na het optreden”.

Onder het rode zonnescherm wordt een kleine set opgebouwd. Dennis gaat achter de draaitafel staan en Leah ernaast. Ze kijkt uit op de bloemenkraam en de statige grachtenpanden die aan de overkant van de gracht staan.

De meesten onder ons zouden een zenuwinzinking krijgen van het idee alleen al: zó, vanuit het niets, half op straat, zonder afgebakend podium, beginnen te zingen. Leah lijkt echter super relaxt te zijn. Zonder aarzeling pakt ze de microfoon. Vroeger was dit wel anders: “Ik heb gelukkig zo vaak opgetreden dat ik het niet meer eng vind, maar in het begin vond ik optreden echt niet leuk. Ik werd zo zenuwachtig dat ik de hele dag niet kon eten. Misselijk! En dat heeft ook invloed op je stem; als je voor mensen zingt en je bent zenuwachtig. Gaat ie trillen. Maar ik ging het iedere keer toch weer doen. Dat heb ik van reggaemuziek geleerd: geef niet op, blijf doen wat je leuk vindt.”

Als Dennis de muziek inzet, komt alles samen. De reggaemuziek, relaxte sfeer en hoge temperatuur maakt dat Leiden zich even in een klein straatje op Jamaica waant.

Leah begint met haar nieuwe reggaenummer ‘Only irie vibes’. Als het een kans krijgt op de radio zou het zo maar eens een zomerhit kunnen worden.

Aangezien Leah op straat staat, lopen er voortdurend ijsjes likkende en bepakt en bezakte mensen voorbij. Duidelijk mensen die niet door hebben dat ze een veelbelovende reggae-artieste passeren. Gelukkig blijven er ook mensen kijken. Na ‘All around the world’ kondigt Leah het nummer ‘One day’ aan. “Want one day I’ll move to Jamaicaaaa”.

Een enorme knal. Er lazert een balk op de grond. De marktlui van de bloemenkraam beginnen midden onder het optreden onverstoorbaar en luid de kraam op te ruimen. Wel wordt het uitzicht voor Leah per minuut mooier, door het geraamte van de kraam prijkt zowaar een stukje gracht. Leah zingt vrolijk door en eindigt tot slot met de woorden ‘Only Irie Vibes!’.

Leah ís reggae.

“Ik denk dat Leah goede kans maakt om op den duur haar brood te verdienen met muziek.” aldus Dennis van Tetering. “ Wij (Black Star Foundation) gaan ieder jaar naar Jamaica voor inspiratie. Maar als het gaat om haar toekomst muzikaal dan zie ik dat meer in Europa dan in Jamaica.”

Ook Leah ziet kansen in Europa: “In Frankrijk gaat mijn muziek heel goed en ik werk met een Franse band. Maar ik zou sowieso echt een huis op Jamaica willen hebben.” Voor haar dertigste verjaardag wilde Leah een album uit hebben en dat is gelukt. “Ik mag echt niet klagen sowieso. En mijn tweede album is dus ook al uit. Als ik terugdenk heb ik best wel dingen bereikt. Mijn angsten overwonnen.”

Het is maar goed dat Leah haar angsten heeft kunnen overwinnen. Leah ís reggae. En verdient een groter publiek. Nu hopen dat ze snel de kans krijgt zich aan het grote publiek te presenteren.

De zaterdagavond is gevallen, het is nog steeds broeierig warm. De mensen zijn weg en de straten lopen leeg. Leah krijgt een biertje van Mark, loopt door de zaak heen en mompelt: “Moet ook nog ff jointje draaien.”